خُتَن

جوراب شلواریم سرخابیه . انقد پوشیدمش دون دون شده . من ، اینجا - رو زمین موکتی - بین تخت و میز گیر افتادم . از داغی رده رده ای رادیاتور پشتمه شاید که دلم می خواد من و جوراب شلواریم و این داغی وحشی و نیم متر فضای مچاله شدنم جاودانه شیم . تکون نخورم . مث خرسای تنبل تا خود تولدم خوابای پنبه ای ببینم